Είναι γνωστό ότι στο λόφο πάνω από το Πυθαγόρειο βρίσκεται η έξοδος του Ευπαλινείου ορύγματος, το αρχαίο Θέατρο και η Ιερά μονή της Παναγιάς της Σπηλιανής.

Στο λόφο όμως διάσπαρτα βρίσκονται και αρκετά άλλα ορύγματα σπήλαια, τα οποία μετά την εξόρυξη της πέτρας γνώρισαν, κατά καιρούς, διάφορες χρήσεις.
 

Ιερά μονή Παναγίας Σπηλιανής

Πρόκειται για ένα σπήλαιο-όρυγμα (σπήλαιο εκκλησιά). Οι διαστάσεις του ορύγματος είναι 120 x 36μ, βάθος 8,5μ και βρίσκεται σε υψόμετρο 109μ. και ερευνήθηκε για πρώτη φορά από τον Ι. Πετρόχειλος 7/1952 [Ε.Σ.Ε. (Α.Σ.Μ. 204)].

Κατεβαίνοντας τα σκαλιά αν κοιτάξουμε δεξιά και αριστερά θα παρατηρήσουμε το τεχνικό κόψιμο της πέτρας. Πιο βαθιά παρατηρούμε τις κολώνες που άφηναν για να στηρίζεται η οροφή. Οι σταλακτίτες είναι ελάχιστοι.Πιθανόν εδώ να στεγάστηκε και το φημολογούμενο Μαντείο της Σίβυλλα ΦΥΤΩ το 600-500 Π.Χ. Αυτό είχε μαντέψει και τη μετάβαση του φιλόσοφου Πυθαγόρα στην Κάτω Ιταλία και την εξέλιξή του.

Γνωστό είναι επίσης ότι έχει χρησιμοποιηθεί ως προχριστιανικός λατρευτικός χώρος.

Βρυσούλι

Πιο κάτω και δεξιά της Σπηλιανής, βρίσκεται τη σπήλαιο Όρυγμα «Βρυσούλι», με διαστάσεις 110 x 54μ, 6,5μ βάθος, σε υψόμετρο 94 μ., το οποίο έχει εξερευνηθεί για πρώτη φορά από τον Ι. Πετρόχειλος 7/1952 [Ε.Σ.Ε. (Α.Σ.Μ. 205)].

Εκείνο που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ο σταλαγμιτικός διάκοσμος, που άρχισε να δημιουργείται μετά το τέλος της εξόρυξης της πέτρας, με το πέρασμα των αιώνων. Οι φιγούρες του στους πλάγιους τοίχους του παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον!! Δεσπόζει, μέσα σ’ αυτές, η φιγούρα του Κενταύρου βέβαια (μισός άνθρωπος-μισός τετράποδο). Στο πάτωμα έχουν αρχίσει από πολλά χρόνια να δημιουργούνται σταλαγμιτικοί σχηματισμοί (100 χρόνια για ένα πόντο). Αν την επισκεφτούμε ας μην τους πατήσουμε.. Ας αφήσουμε να συνεχιστεί η εξέλιξή τους!!