Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ
ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΣΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ
Έφηβος σχεδόν κίνησε από την Ιωνία
της Αρπεδόνης μυστικά να βρει στη Βαβυλώνα
εικοσπέντε αιώνες πιο μπροστά από τούτο τον αιώνα
σταλμένος από δάσκαλο που η μνήμη του αιωνία !
Καθώς όμως ελάχιστα είχε εκεί ακουστά
στην Αίγυπτο αποφάσισε να πάει πιο μπροστά.
Ήταν ο γιος του Μνήσαρχου που λέγαν Πυθαγόρα
κινούμενος απ’ τον σοφό του δάσκαλο Θαλή
που με τη γνώση κίνητρο σ’ αυτή φτάνει τη χώρα
στου Νείλου εκεί την εύφορη τη γη από την ιλή !
Βρίσκει εκεί τους ιερείς απ’ τον Θαλή σταλμένος
που έμπορος σαν έφτανε σ’ αυτούς ήταν γνωστός
με αναλογίες , σχήματα κι ιδέες φορτωμένος
για να επιστρέφει πλούσιος κι ακόμα πιο σοφός…
Απλή δεν ήταν διόλου εκεί κι εύκολη η ζωή
για το νεαρό που έφτασε γεμάτος προσδοκία
τη Γνώση να εύρει τη παλιά σε μία κοινωνία
που οι Φαραώ βασίλευαν κι η κούραση πολλή .
Πέρασε χρόνια δύσκολα δοκιμασίες μεγάλες
σαν παραγιός μεσ’ σε ναούς στα πόδια ιερέων
μ’ αγάλι αγάλι η γνώση τους σαν της βροχής τις στάλες
στην κεφαλή του στάλαζε κι ο νους του στο Ηραίον .
Κάποτε σε ανώτατο βαθμό ενώ είχε φτάσει
αρχιερέα στο ναό του Ήλιου , του Αμών Ρα
και τους καρπούς των κόπων του πήγαινε ν’ απολαύσει
Ασσύριοι τον σέρνουνε σε άλλη αιχμαλωσιά …
Μαρτύρια νέα περίμεναν τον θείο Πυθαγόρα
στη Βαβυλώνα πού ‘φτασε χωρίς να το ελπίζει
με τέτοιο τρόπο πως θα ‘ρθεί, μα άρχισε να γνωρίζει
καινούρια πράγματα τρανά στη πλούσια τούτη χώρα !
Από τα πλούτη θαύμαζε πιότερο όμως τη Γνώση
Γεωμετρίας , Μουσικής και η Αστρονομία
του ‘παιρνε θά ‘λεγες το Νου που με μανία τόση
ρουφούσε σαν σφουγγάρι εκεί στη Μεσοποταμία.
Της Αρπεδόνης μυστικά συνέχεια γνωρίζει
καθώς η Αστάρτη από ψηλά του γνέφει ερωτικά
με ορθές γωνίες σε ναούς την ομορφιά να χτίζει
και με υποτείνουσες χορδές να πλάθει μουσικά!
Το περι την Ιστάρ * πτηνό το είπαν περιστέρι
μ’ αυτός της Αρπεδόνης του πάντα ζητούσε ταίρι…
Ο Αυγερινός σαν πρόβαλε , τ’ άστρο της Αφροδίτης
που άλλο δεν είναι απ’ αυτό που λέμε αποσπερίτης
τον Πυθαγόρα εύρισκε σε πάπυρους μπροστά
πίνακες να ερευνάει σ’ αυτούς και άλλα μυστικά…
Καθώς όμως θεμέλιωνε τη γνώση του σε τούτα
και η νοσταλγία φούντωνε για τη γλυκιά πατρίδα
της Βαβυλώνας άφησε τα νόστιμα αυτά φρούτα
κι είπε :” ως τώρα αρκετά εδώ γνώρισα και είδα.-
Στη Σάμο τη γενέτειρα πρέπει να επιστρέψω
σχολειό τρανό να φτιάξω εκεί για νέους και παιδιά
κι απ’ τους καρπούς της γνώσης μου μονάχα θα επιλέξω
όποιους τον κόσμο χτίζουνε χωρίς αμορφωσιά ”
Στη Σάμο όμως αντάμωσε τον μέγα Πολυκράτη
τύραννο ανήσυχο πολύ που χρόνια πιο μπροστά
την Αστυπάλαια έχτιζε με φήμη τρομοκράτη
μεσ’ του Αιγαίου πέλαγου τα όμορφα νησιά…
Γνώση και κράτος άγρια κονταροκτυπηθήκαν
μπρος στου Νυμφαίου το στόμιο, του άντρου της Κυβέλης
καθώς πολλοί σοφοί μαζί και δικαστές αν θέλεις
κι “αντίθεος” για το σοφό δάσκαλο αποφανθήκαν.
Ο Πολυκράτης με χαρά τον Πυθαγόρα βλέπει
δρόμο να παίρνει προς δυσμάς και από μια σπηλιά
του Κέρκη ν’ αποχαιρετά φίλους και να τους γνέφει
την τελευταία του γι αυτούς πως δεν είπε μιλιά…
Χρησμό ζητάει , συμβουλή κάποτε απ’ το μαντείο
που ο πατέρας του παλιά ζητούσε και γι αυτόν
βαφτίζοντάς τον με όνομα μετά από λόγο θείο
σαν μια Πυθία αγόρευσε στο Χώρο των Δελφών.
-Προχώρα ακόμα προς δυσμάς και στη Μεγάλη Ελλάδα
δώσε τα χαιρετίσματα σε φίλους και γνωστούς ,
στον Κρότωνα σταμάτησε που περισσή ηκμάδα
διακρίνει όσους φτάνουν δω να πάρουνε χρησμούς.
Αυτά άκουσε και χάραξε ο Πυθαγόρας δρόμο
σε νέα δράση ν’ ανοιχτεί στου Κρότωνα τα μέρη
κι από τις εμπειρίες πια χωρίς καθόλου τρόμο
ταξίδεψε και έφτασε με ούριο τ’ αγέρι.
Πολλοί τον υποδέχτηκαν και κάθησαν ν’ ακούσουν
τα όσα άγνωστα χρήσιμα μαθαίναν απ’ αυτόν
ενώ άλλοι περιέπαιζαν θέλοντας ν’ αποκρούσουν
το κάθε τι που άκουγαν γι αυτούς όχι αρεστόν .
Μετά απ’ το “ημικύκλιον” στη Σάμο που ‘χε αρχίσει
“ομακοείον” στον Κρότωνα ιδρύει , μια σχολή
που φήμη στους κατοπινούς αιώνες έχει αφήσει
με έμβλημα κι όρκο ιερό αυτής την “τετρακτύ” !
Το ομώνυμο Θεώρημα κι οι Άρρητοι αριθμοί
είναι επιτεύγματα τρανά Σχολής Πυθαγορείων
καθώς η γλώσσα κι η γραφή που ‘θελε η Μουσική
στον Μύστη Δάσκαλο αυτόν οφείλει το Αριστείον !
Μύθος εντέλει η Δόξα του στον κόσμο έχει γίνει
μιας εποχής γέννησε με Λόγο η Ιωνία
την ΕΠΙΣΤΗΜΗ που άντοχή στου Χρόνου εντός τη δίνη
δείχνει και αγωνίζεται για Ανθρώπου Κοινωνία !